Een paar weken terug verscheen de autobiografie van Morrissey, de voormalige frontman van The Smiths. De invloedrijke Britse popgroep bestond van 1982 en 1987 en was het levende bewijs dat muziek in de jaren 80 veel verder reikte dan synthesizers en beats.
The Smiths waren vanaf het prille begin een buitenbeentje in de muziekwereld. Met hun originele gitaarpop brachten ze een geluid dat grondig afweek van de muziek die dagelijks te horen was in de hitlijsten. Zanger Morrissey en gitarist Johnny Marr moesten qua schrijverstalent zeker niet onderdoen voor beroemdere tandems zoals daar zijn John Lennon-Paul McCarthy of Keith Richards-Mick Jagger. Het is de legendarische BBC-dj John Peel die The Smiths voor het eerst onder de aandacht bracht, net zoals die placht te doen voor zoveel andere Britse bands die zijn voorkeur hadden. Peel had een fijne neus voor bands die later onder de noemer alternatieve rock werden geschaard. Muziek dus die buiten de mainstream viel en zijn roots had in de eerdere punk- en punkrockscene (Morrissey was niet voor niks jarenlang voorzitter geweest van de Britse New York Dolls-fanclub).
Een van de eerste belangrijke albums van het alternatieve rockcircuit, was Murmur, het debuut van de Amerikaanse band R.E.M.. Maar ook bijvoorbeeld het album War van de Ierse band U2, met het bekende protestnummer Sunday Bloody Sunday, effende de weg voor vele andere rockbands die liever buiten de lijntjes kleurden. Zo waren er toonaangevende bands als The Cure, Dire Straits én The Smiths, maar ook Sonic Youth, Siouxsie and The Banshees, New Order, XTC, Sisters of Mercy, P.I.L., Hüsker Dü, Psychedelic Furs, Prefab Sprout, The Fall en Pixies, om er maar enkele te noemen, bepaalden mee die ‘andere’ sound van de 80s. Bands als Red Hot Chili Peppers en Living Colour bestormden het alternatieve circuit met een originele mix van funk en rock, crossover noemde de muziekpers dit. En in Engeland kwamen The Jesus and Mary Chain, My Bloody Valentine, Spacemen 3 en Lush in het zog van de new wave met een nieuwe genre op de proppen, shoegaze. Ook heavy metal was zeer populair, maar dat genre is zo verschillend van de rockmuziek die hier aan bod komt, dat het een blogartikel op zich verdient.
The Smiths en co luidden een muzikaal tijdperk in, een tijdperk dat een keerpunt kent met de komst van Nirvana, een band die vandaag dag op dag 25 jaar geleden werd opgericht en vanaf zijn debuutalbum Bleach in 1989 het muzieklandschap nog maar eens grondig zou veranderen.
U hoort het al, de jaren 80 hadden wel degelijk een eigen geluid, een geluid dat bovendien tegen de stroom in durfde te gaan.
Beeld: © thesmiths.cat